نوعی تصنیفِ عامیانه که گاه به گاه بین مردم رواج مییافته و به صورت بداهه خوانده میشدهاست. در روز ۳۱ خرداد به رغم وضعیت نظامی و امنیتی تهران و سرکوب روز قبل که تعدادی کشته بر جای گذاشت، تظاهرکنندگان به صورت پراکنده در خیابانهای انقلاب و میدان ونک و میدان هفت تیر، علیه نتایج انتخابات شعار دادند و با نیروهای پلیس ضد شورش و لباس شخصیهای سپاه و بسیج درگیر شدند. وی بهطور خاص به نقشی که وزیری در گسترش فرم «سرود» به خصوص در مدارس داشت اشاره میکند و یکی از تفاوتهای سرود و تصنیف (دست کم در این دوره) را در آن میداند که تصنیفها محتوایی اجتماعی داشتند که در پاسخ به وقایع سیاسی روز بود، در حالی که سرودها ماهیتی میهنپرستانه داشتند که در آنها حکومت پهلوی مورد ستایش قرار میگرفت و بهطور تلویحی از لحن ضد مذهب استفاده میشود. برای مثال در طول سالهای ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۰ بهطور کلی ۵۲ مورد دیفتری گزارش شده در حالی که در طول سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۷ فقط ۵ مورد آلودگی به دیفتری گزارش شده است چرا که تمام بچهها در مدارس توسط واکسن واکسیناسیون میشوند. رابطهٔ بین تصنیف و نوحه کماکان نیز برقرار است، چنانکه برخی از نوحههای معاصر نیز روی تصنیفها و ترانههای عامهپسند ساخته میشوند.
فشار خون بالا باعث مرگ میشود
This article h as been writt en with GSA Content Generator DE MO.
اما به عقیدهٔ ادوارد براون تصنیف شامل به آواز خواندن اشعار حافظ و سعدی به همراه ساز نیست، و لفظی است که برای توصیف اشعار سادهتر و عامیانه به کار میرود که همراه ساز (مثلاً سهتار) خوانده میشوند. این تصنیفها به تناسب موضوع با آهنگ مناسب و خاصی خوانده میشدند؛ مثلاً تصنیف «هر دم صدای نی میاد» را در که در ابراز انزجار از شکنجههایی بود که بر لطفعلی خان زند روا داشته شد، در دستگاه شور میخواندند. همچنین نوع خاصی از تصنیف در این دوره با نام «کارِ عمل» (یا «کار و عمل») رایج بود که گاه مقصود از آن نمایش دادن مقام و گوشههای هر دستگاه بود. ساختار کلی این تصنیفها شامل سه ملودی متمایزِ آغازین (سرخانه یا مَطلَع)، میانی (میانخانه یا صوت الوسط یا بیت الوسط) و بازگشت (یا بازگوی یا تشییعه) بودهاست. ساسان فاطمی این دو را از نقاط ضعف فرم تصنیف بر میشمارد که به جهت زیباییشناسی مورد نقد بودهاند و دو نقد دیگر نیز از همین دست مطرح میکند: استفاده از کلام کلیشهای که معنای بااهمیتی به شعر نمیافزاید (نظیر «تاج سرم / بیا به برم / رسوای تو ام / بنشین به برم») و عدم رعایت معنا و ساختار نحوی و حتی لغوی شعر در زمان تلفیق شعر و موسیقی.
محمدرضا لطفی معتقد است که در دورهٔ علینقی وزیری تغییراتی در ساختار تصنیفهای ایرانی داده شد و همزمان نام این فرم تحولیافته نیز از تصنیف به ترانه تغییر داده شد (چرا که تصنیف واژهای عربی بود و در این استفاده از فارسی سره طرفداران زیادی پیدا کرده بود). استفاده از تحریر در آواز و تصنیف نیز در دورهٔ صفویه فراگیر شد. وی این رابطه را دوطرفه میداند، به این معنا که موسیقی سنتی روی نوحهخوانی تأثیر میگذاشتهاست و در مقابل، نوحهخوانی نیز روی حفظ و تحول موسیقی سنتی، به ویژه برای فشار خون بالا چه غذاهایی مضر است فرم آواز مؤثر بودهاست. تصنیف در موسیقی ایرانی قدمت طولانی دارد؛ به عقیدهٔ ادوارد براون قدمت فرم تصنیف به پیش از ورود اسلام به ایران میرسد. با ورود اسلام به ایران این سرودها و داستانها از میان رفتند اما ترانهها باقی ماندند و به عقیدهٔ بهار میتوان آنها را حلقهٔ اتصال تصنیفهای قدیمی با تصنیفهای امروزی دانست. بهار همچنین معتقد است که بعد از ورود اسلام فرمهای شعری جدیدی جایگزین آن تصنیفهای قدیمی شدند: قصیده جانشین سرود شد و آن را چکامه نامیدند، مثنوی جانشین داستان شد و آن را چامه نامیدند، و غزل جایگزین ترانه شد و در قالبهای دوبیتی و رباعی نیز سروده شد که از این آخری، تصنیفهای آهنگین به دست آمدند. Post h as been generat ed with GSA Content Generator DEMO!
به گفتهٔ فاطمی، برخی از این انتقادات پیشینهٔ طولانی دارند؛ چنانکه به گفتهٔ او، مهدی فروغ در کتاب شعر و موسیقی که در ۱۳۶۳ ه.خ منتشر شد و احتمالاً در دههٔ ۱۳۴۰ نگارش شده، به دو مورد اول اشاره کرده بود و آنها را «مبتذل» و «بیمعنا» میشمارد. همچنین در رسالهٔ موسیقی اثر میرزا عیسی خان بن میرزا مهدی خان تفرشی (نگاشته شده در ۱۳۰۵ قمری) به شخصی به نام «آقا مؤمن» اشاره شده که ظاهراً در دورهٔ شاه صفی و شاه عباس دوم (ششمین و هفتمین پادشاه صفوی) میزیسته و تصنیف میسرودهاست. میرزا محمدتقیخان با اطفال خردسال قائم مقام اول هم بازی بود. فاطمی همچنین به مقالاتی که حسین دهلوی در دههٔ ۱۳۴۰ نوشته و در مجلهٔ موزیک ایران منتشر کرده بود استناد میکند (این مقالات بعداً در ۱۳۷۹ در کتابی به عنوان پیوند شعر و موسیقی آوازی توسط مؤسسهٔ فرهنگی-هنری ماهور منتشر شدند)؛ در این مقالات، دهلوی نظریاتی دربارهٔ مطابقت شعر و موسیقی ارائه میکند از جمله این که هجاهای بلند و کوتاه در شعر میبایست با کششهای بلند و کوتاه نتها مطابقت داده شوند و این که نتی که هجای تکیهدار بر آن خوانده میشود باید از نتهای دیگر زیرتر باشد. به عقیدهٔ ساسان فاطمی، اینکه موسیقی سنتی در دورهٔ قاجار رابطهٔ نزدیکی با نوحهخوانی داشته توسط شواهد مختلفی قابل تأیید است.
هنگامی که شما این مقاله را دوست داشتید، مایل به اطلاعات بیشتری در رابطه با درمان فشار خون بالا دکتر جاوید, وب سایت خود باشید.